ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Στον κόσμο της φυλακής η απομόνωση είναι μια μορφή τιμωρίας που επιβάλλει η διοίκηση, όταν ένας φυλακισμένος προβεί σε σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα. Συνήθως η απομόνωση είναι ο εγκλεισμός σε ένα πολύ μικρό ανήλιο κελί, όπου ο φυλακισμένος βρίσκεται για ορισμένο χρονικό διάστημα, χωρίς καμιά επαφή με τους άλλους συγκρατούμενούς του και με περιορισμένο συσσίτιο. Στη Μακρόνησο η απομόνωση δεν σχετιζόταν με πειθαρχικά παραπτώματα, αλλά επιβαλλόταν σε όσους κρατούμενους αρνούνταν να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίαςΔήλωση μετανοίας
Έμπρακτη απόδειξη αποκήρυξης του Κ.Κ.Ε. ή του Ε.Α.Μ. ή του Ε.Λ.Α.Σ ή της Ε.Π.Ο.Ν. και της δράσης που είχε σε αυτά ο υπογράφων τη δήλωση. Επί της ουσίας επρόκειτο για μια πολιτική ακύρωση και απαξίωση του υπογράφοντος τη δήλωση, αφού η δήλωση κοινοποιούνταν στην κοινωνία του τόπου κατοικίας του και δημοσιευόταν στον τοπικό τύπο. Η δήλωση μετανοίας αποτελούσε πάγια τακτική των ελληνικών διωκτικών αρχών για την ακύρωση της ηθικής συγκρότησης του αριστερού κινήματος. Το Κ.Κ.Ε., τουλάχιστον ως το 1974, δεν επέτρεπε σε όσους είχαν υπογράψει δήλωση να ενταχθούν στις γραμμές του..

Καθαιρεμένοι αξιωματικοί στο “Σύρμα” του Α’ Τάγματος Σκαπανέων, 1949

Οι τόποι της απομόνωσης βρίσκονταν έξω από τον κυρίως χώρο των στρατοπέδων και οι κρατούμενοι τους αποκαλούσαν «σύρματα»"Σύρμα" / "Κλωβοί"
Περιορισμένος χώρος περιφραγμένος με αγκαθωτό σύρμα δίπλα στις εγκαταστάσεις των ταγμάτων, στο οποίο παρέμεναν όσοι δεν είχαν υπογράψει δήλωση., επειδή συνήθως οι τόποι αυτοί ήταν περιφραγμένοι με συρματοπλέγματα. Στα «σύρματα» διαβιούσαν μικρές ομάδες κρατουμένων σε σκηνές υπό την άγρυπνη επιτήρηση σκοπών και ανδρών της Αστυνομίας Μονάδας (ΑΜ)Αστυνομία Μονάδας (ΑΜ) / Αλφαμίτες
Ειδικό τμήμα υπεύθυνο για την εσωτερική ασφάλεια των μονάδων. Στην περίπτωση της Μακρονήσου η μονάδα αυτή προχώρησε σε εκτεταμένους βασανισμούς και σε διαρκή χρήση βίας.. Οι κρατούμενοι που βρίσκονταν σε απομόνωση περνούσαν την ημέρα με εξαντλητικές αγγαρείες, ενώ το απόγευμα και το βράδυ ήταν υποχρεωμένοι να παραμένουν μέσα στη σκηνή χωρίς φως. Για κάθε ομάδα των απομονωμένων υπήρχε μόνο ένας κουβάς με πόσιμο νερό για τις ανάγκες τους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να είναι για πολλές μέρες άπλυτοι και αξύριστοι. Όσοι βρίσκονταν στην απομόνωση γίνονταν εύκολος στόχος επιθέσεων και βασανιστηρίων. Πολύ συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους στρατιώτες της ΑΜ, οι οποίοι τους γκρέμιζαν τις σκηνές, τους ξυλοκοπούσαν και τους πετούσαν στη θάλασσα με τα ρούχα.

Οι μαρτυρίες των στρατιωτών που βρέθηκαν στα «σύρματα» αναφέρονται σε εξαντλητικές αγγαρείες και συνεχή βασανιστήρια. Οι στρατιώτες ζούσαν σε ατομικά αντίσκηνα και κουβαλούσαν πέτρες από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, σε καθημερινή βάση και ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, με ελάχιστο φαγητό και νερό. Οι αγγαρείες γίνονταν κάτω από την επίβλεψη φρουρών που τους χτυπούσαν αλύπητα με στειλιάρια είτε για να επιταχύνουν τον ρυθμό της εργασίας είτε για να τους εξαναγκάσουν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας.

Πολιτικοί εξόριστοι του 9ου κλωβού, 1949

Τον χειμώνα του 1949 μεταφέρθηκαν στα «σύρματα» και πολιτικοί εξόριστοι που δεν είχαν υπογράψει δήλωση μετανοίας. Η καθημερινότητά τους δεν διέφερε πολύ από αυτήν των στρατιωτών και παρά το γεγονός ότι ήταν πολίτες και μεγαλύτερης ηλικίας, υποχρεώθηκαν σε ένα στρατιωτικό πρόγραμμα ζωής: εγερτήριο, προσκλητήριο, υποχρεωτική παρακολούθηση ομιλιών από «ανανήψαντες»"Ανάνηψη" / "Ανανήψαντες"
Ο όρος αυτός επελέγη για την ιατρική του διάσταση, έτσι ώστε να δηλώνει την επιστροφή στην «εθνική πραγματικότητα» του «ανανήψαντος» μετά την υπογραφή της δήλωσης μετανοίας., καψόνια, αγγαρείες, που συνήθως ήταν το κουβάλημα πέτρας για την κατασκευή κτιρίων, τοίχων, δρόμων κλπ., αποτελούσαν την καθημερινότητα στα «σύρματα». Επιπλέον, όπως και στα «σύρματα» των στρατιωτών, οι ξυλοδαρμοί και οι νυχτερινές επιθέσεις στα αντίσκηνα δοκίμαζαν τα όρια αντοχής των πολιτικών εξορίστων.